Kontrola rasijanja elektrona na jonu pomoću bihromatskog cirkularno polarizovanog laserskog polja

Istoga dana kada je objavljen rad o uvođenju spina u atonauku objavljen je i rad: Christopher A. Mancuso, Daniel D. Hickstein, Kevin M. Dorney, Jennifer L. Ellis, Elvedin Hasović, Ronny Knut, Patrik Grychtol, Christian Gentry, Maithreyi Gopalakrishnan, Dmitriy Zusin, Franklin J. Dollar, Xiao-Min Tong, Dejan B. Milošević, Wilhelm Becker, Henry C. Kapteyn, and Margaret M. Murnane, “Controlling electron-ion rescattering in two-color circularly polarized femtosecond laser fields”, Phys. Rev. A 93 (5), 053406, 1-13 (2016), http://journals.aps.org/pra/abstract/10.1103/PhysRevA.93.053406

Ovaj rad grupe autora iz SAD, BiH, Japana i Njemačke editor časopisa je izabro kao rad od posebnog značaja (highlights) http://journals.aps.org/pra#suggestions. Nedavno je eksperimentalno demonstrirana, generacija viših harmonika pomoću bicirkularnog laserskog polja. Ovo otkriće izvora sjajnih koherentnih cirkularno polarizovanih snopova zraka u ektremno ultraljubičastom i području mekih x zraka je predstavljalo proboj u ovoj oblasti nauke. Međutim, bilo je teško odrediti uslove za optimizaciju generacije takvih zraka koji su kompleksniji od onih dobijenih korištenjem linearno polarizovanog polja. U ovom radu je predstavljena opsežna studija procesa jonizacije (procesa koji je komplementaran generaciji viših harmonika) pomoću bihromatskih cirkularno polarizovanih polja. Otkriveni su uslovi koji dovode do pojačanja rasijanja elektrona na jonu što odgovara pojačanju fluksa za generaciju viših harmonika. Koristeći specijalno dizajniran spektrometar za detekciju fotoelektrona i tehniku tomografske rekonstrukcije, za široki spektar odnosa intenziteta jonizujućih polja snimljena je trodimenzionalna raspodjela elektrona dobijenih jonizacijom atoma argona. Kombinujući analitičke rezultate i napredne numeričke simulacije pokazano je da je jako rasijanje optimalno kada je intenzitet polja drugog harmonika bicirkularnog polja približno četiri puta veći od intenziteta polja fundamentalnog harmonika. Također je pokazano da je u slučaju korotirajućih polja rasijanje zanemarljivo u odnosu na slučaj kontrarotirajućih polja. Na priloženoj slici prikazan je primjer spektara dobijenih u eksperimentu. Teorijske simulacije za ovaj eksperiment su djelo Elvedina Hasovića i Dejana Miloševića sa Odsjeka za fiziku.

• Prethodna
• Sljedeća